Tekst: Arnoud Kluiters, Foto: Anke Bot

Astrid (43) ontdekte in 2018 door een bezoek aan de kapper dat zij kale plekken op haar hoofd had. De diagnose: alopecia. In eerste instantie besloot Astrid haar kale plekken te verbergen onder een haarwerk, maar inmiddels gaat ze al een tijdje met een kortgeschoren koppie door het leven. Ze schreef een boek over haar ervaringen en hoopt met haar verhaal bewustwording te creëren over de aandoening.

Het hebben van haren en hoe we het dragen, is belangrijk voor ons als mens.  Door de evolutie is de functie van haar om ons te beschermen tegen invloeden van buitenaf verloren gegaan. Tegenwoordig heeft lichaamshaar geen duidelijke functie meer, een mens heeft te weinig haren die kunnen dienen als bescherming of isolatiemiddel tegen warmte of kou.

Nooit gedacht dat ik zou zeggen: 'Hoe korter hoe beter'.Vanaf het moment dat ik mijn haren afschoor, kwam er rust. Natuurlijk moest ik even wennen aan mijn nieuwe ik. Maar geen onzekerheid meer of ik alles goed kan verbergen om de plekken niet te laten zien. Geen haren meer op het kussen, op het bureau of waar dan ook.Mijn plekken lopen. Dat betekent dat ik vandaag al andere kale plekken dan toen de foto is gemaakt. Mijn haren blijven dus uitvallen en groeien en uitvallen. Een continu proces.Daarom ik een kort modelletje zo fijn. Dit ben ik! Lekker uniek 😉Auteur 'Wie ben je zonder je haar'#alopecia #alopeciaareata #alopecianbeauty #haarverlies #haaruitval #kapsel #identiteit #mooizoalsjebent #mooi #kaalheid #kaal #kapsel

Overal waar ik kom gaan gesprekken over je haar, kapsel of look. Dat valt mij natuurlijk enorm op nu ik zelf #haaruitval heb. Als mensen naar mijn aandoening vragen, gaat eigenlijk gelijk het gesprek naar het kapsel van de desbetreffende persoon. Want iedereen heeft iets met haar.

Auteur Astrid Honcoop had een persoonlijk verhaal te vertellen. Ze heeft namelijk de aandoening Alopecia, waardoor haar haar uitvalt en kale plekken op haar hoofd krijgt. Dat was een enorme schrik voor haar en haar omgeving. Lang haar past toch binnen het schoonheidsideaal en wat nu? Het was een intens (rouw)proces. In haar boek 'Wie ben je zonder je haar' beschrijft zij haar verwerkingsproces en hoe zij de krachtige vrouw is geworden die ze nu is. Omdat dit boek zo persoonlijk en zo dichtbij komt, was het schrijfproces ook niet altijd eenvoudig.

Heeft iedereen dat niet eens ervaren?Dat waar Astrid het over heeft.Wat zegt Astrid erover:'Dit verhaal, zo persoonlijk en hoe moeilijk dan ook, moest er gewoon uit.'Ze beschreef haar reis over haar levensveranderende ervaring toen de ziekte, Alopecia, haar onaangenaam verraste.In haar interview Perdiep vertelt ze waarom ze het verhaal heeft beschreven, en wat het opschrijven voor haar heeft betekend.

Astrid Honcoop schreef een boek over leven met alopecia areata. “Een lange tijd geleden, toen ik nog haarwerken droeg, deed ik een fotoshoot met én zonder haarwerk. Die foto’s waren prachtig. Maar omdat ik zelf het gevoel had dat ik mij super-vrouwelijk voelde met haarwerk, en juist heel ‘kaal’ zonder haarwerk, hielden die foto’s mij een totaal andere spiegel voor. De vrouw met het haarwerk was namelijk helemaal niet zo aan het floreren zoals ik in mijn hoofd had. En de foto van de vrouw zónder haarwerk, die stond juist wél in haar kracht!